english version

24-10-2012

28-05-2003

wersja polska

Dr med. Lucjusz Albin Wajszczuk (0086)
(Życiorys odtworzony na podstawie dokumentów uzyskanych przez
Władysława Sobeckiego z Centralnego Archiwum Wojskowego w Rembertowie)
uzupełniony 11.X.2012 odnalezionymi dokumentami ze zbiorów własnych


Urodzony:

 – 9 lutego 1895 w Siedlcach (zobacz)

Wykształcenie:

 

œrednie

- 8 klas gimnazjum filologicznego, (1905-1915)

wyższe

- Wydział Lekarski Uniwersytetu w Charkowie,
  6 semestrów (1915-1918) – zdany „pół-doktorat”,
powrót do Kraju – grudzień 1918 r.,
wstšpił do W.P. jako ochotnik – 9(?),13.V.1919 r.

Dyplom doktora medycyny, Uniwersytet Warszawski – 3 luty 1923 r. (zobacz)
PóŸniejsze specjalizacje: Choroby wewnętrzne, Choroby zakaŸne, Pediatria
Znajomoœć języków – polski, rosyjski, francuski, niemiecki

Praca zawodowa:

  • prywatna praktyka, medycyna ogólna i choroby wewnętrzne
  • Ubezpieczalnia Społeczna w Siedlcach (przed, w czasie i po II Wojnie Œwiatowej)
    Lekarz kontraktowy – Szpital Rejonowy w Siedlcach, od 1923 r.
  • Ordynator Oddziału ZakaŸnego w Szpitalu Miejskim w Siedlcach - od marca 1947 r.
  • Kierownik regionalnego oœrodka leczenia choroby Heinego-Medina (poliomyelitis), z zastosowaniem „żelaznych płuc” - po przeszkoleniu w Szpitalu Zakażnym w Warszawie – (prof. B. Kassur, w 1952/53 r.)  http://www.pzh.gov.pl/oldpage/przeglad_epimed/56-4/564_03.pdf
  • Lekarz „kolejowy” - 1948-1950 r.
  • Lekarz „pocztowy” – 1950-1951 r.
  • Lekarz szkolny – Szkoła Mechaniczna, 1952-?

Służba wojskowa:

Wstšpił do W.P. jako ochotnik – 13.V.1919 r., PKU w Siedlcach,
przydział - Szpital Załogi w Siedlcach, jako szeregowiec Służby Sanitarnej [1]
przeszkolenie piechoty – 4 tyg. w 1920 r., 22 p.p. w Siedlcach [2]
wniosek złożony o nominację na podchoršżego-podlekarza,

Awanse:
  • 20.IV.1920 r. - kapral
  • 10.V.1920 r. - plutonowy
  • 10.VI.1920 r. – sierżant
  • 15.VI.1920 r.– przydzielony do Batalionu Sanit. Garbatka- Dęblin,
  • 1.VII.1920 r. – skierowany do Lwowa na kurs medyków wojskowych,
  • 17.VII.1920 - po rozwišzaniu kursu, przydzielony do Rezerwy Sanitarnej Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie [3]
  • 5.VIII.1920 – przydzielony do Szpitala Chirurgiczno-Ortopedycznego dla inwalidów wojskowych w Warszawie na Pradze [4]
  • paŸdziernik 1920 r. – nominacja na podchoršżego podlekarza
  • 20.III.1921 r. – zwolniony do rezerwy przez D-two I Kompanii Sanitarnej w Modlinie

    (Wstšpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego – ukończył studia 3.II.1923)

    (Prawo praktyki wydane przez Urzšd Wojewody Lubelskiego - 15. maja 1926 r.) [zobacz]

Główna Karta Ewidencyjna:

29.XI.1927 r.(?), Baon Sanitarny Nr IX (zobacz)

+ Curriculum Vitae: (zobacz)

27.IX.1924 r. – mianowanie, ppor. lekarz rezerwy
26.V. 1925 r. – zatwierdzenie - rocznik oficerski – 1924 r., ze
starszeństwem z dniem 1.X.1924, lokata 9, z równoczesnym
wcieleniem do Baonu Sanitarnego #9
14.VII.1926 do 8.IX.1926 – 8 tyg. ćwiczenia rezerwy
14.IX.1926 – przeniesiony z 8 B.San. do 9 Baonu Sanitarnego,
mieszka – Siedlce, ul. Wojskowa 12, PKU Siedlce.
Toruń, dnia 22.XI.1926 r., Komendant Kadry 8 B. San., (-)

Roczne Uzupełnienie Listy Kwalifikacyjnej

84 p.p[5] – 1930 r. (zobacz)

25.IV.1930 do 5.VI.1930 – 6 tyg. ćwiczenia rezerwy;
Opinie fachowe:
30.VI.1930 – ogólna ocena – dobra, nadaje się w zupełnoœci na
stanowisko lekarza batalionu – Dr Tadeusz Mildner, mjr. lekarz,
st. lekarz 84 p.p.;
3.VII. 1930 – Dobry oficer lekarz rezerwy - 9 Okręgowy Szef
Sanitarny, Dr Wincz Czesław, ppłk. lekarz. zobacz

Wniosek do awansu na młodszego lekarza pułku lub młodszego ordynatora (zobacz),  

Kadra 9. Baonu Sanitarnego – 5.XI.1930, Komendat Kadry, Frucht, kapitan

8.XI.1930 – 9. Okręgowy Szef Sanitarny, Dr Wincz  Czesław, ppłk.lek.

Brak dalszej dokumentacji w Archiwum dot. służby wojskowej po 1930 r.

Jak dotychczas, nic nie wiemy na temat przydziału Lucjusza (do jakiej jednostki?) w czasie mobilizacji w (lecie?) 1939 roku!

Z ksišżki Prof. Anusza wiadomo, ze „W 1939 r. został powołany w randze kapitana do Łukowa na komendanta szpitala wojskowego, a po kapitulacji przedostał się do domu. (Notatka znaleziona niedawno w Internecie podaje inne informacje [6]  - do sprawdzenia!) W czasie okupacji był zwišzany z Armiš Krajowš i udzielał pomocy lekarskiej partyzantom. W jego domu odbywały się akowskie zebrania (...).

W 1945 r. został powołany do wojska i znalazł się we Włocławku w szpitalu wojskowym już w stopniu majora.(...) W okresie ubowskim nie ominęło go więzienie. (zobacz) Powodem stał się donos jednego z pracowników Ubezpieczalni o tym, że posiada w domu zdjęcia z Katynia.”

Karty wpisowe na studia w Warszawie, 13 lipca 1920

Liczba Indeksu – 4788, Połrocze VII, letnie roku akademickiego 1920.
Zam. wówczas – Koszary, ul. Jabłonowskich, Dzielnica Halickie, Lwów
„w 1918 roku byłem na VI półroczu Uniwersytetu w Charkowie”,
ochotnik - dn. 17 maja 1919 r.,
w wojsku ... obecnie – D(owództ)wo Oddziału Szkolno-Sanitarnego w Dęblinie,
odkomenderowany na kurs medyków wojskowych, rozk. D.O.9 Lublin 58/20,
wpisuje się jako słuchacz zwyczajny Wydziału medycznego na podstawie odnoœnego rozkazu MSW.

 


1895 r. - Metryka urodzenia

1923 r. - Dyplom ukończenia studiów medycznych
na Uniwersytecie Warszawskim

(X) – Lucjusz Wajszczuk
1927 r. - Główna Karta Ewidencyjna – Baon Sanitarny
 Roczne Uzupełnienie Listy Kwalifikacyjnej
1930 r. - 84 Pułk Piechoty
5.XI.1930 r. - Wniosek do awansu...
Ciriculum Vitae
   

8.I.1932 r. - Wycišg – Ksišżeczka Stanu Służby Oficerskiej 95/31

1932 r.? - Ksišżeczka Wojskowa

Od 1924 r. – porucznik rez.-lekarz. Mobilizacja – 23.III.1939, godz.18:05
1939 r. – Wojna Obronna – szczegóły uczestnictwa sš nieznane.
Przed samš wojnš (chyba) odwiedzaliœmy Go z Mamš w Koronowie k/Bydgoszczy?

15.II.1945 r. – Zaœwiadczenie o Mobilizacji – Rejonowa Komenda Uzupełnień, Siedlce
 

27.IV.1952 r. - List do żony z więzienia w Siedlcach

[1] Forum: IIRP - Wojsko Polskie 1918-1939 - (Służba Sanitarna) http://www.odkrywca-online.com/pokaz_watek.php?id=319081 - (DTH (1194/21), 2008-12-06

(…) 1 Szpital Okręgowy, to poczštkowo szpital, zwany popularnie Ujazdowskim w Warszawie. PóŸniej przeniesiony na ul. 6 Sierpnia 33/35.
Szpitale Okręgowe istniały przy DOK-ach, (Dowództwo Okręgu Korpusu)  przy których sztabach, działały Szefostwa Sanitarne Okregu, zatem mieœciły się tam, gdzie miały siedzibę DOK-i i były znakowane cyframi arabskimi. Wyjštkiem byl DOK II (Lublin), który swój Szpital Okręgowy miał w Chelmie, Gdynia i Hel, które podlegały pod DOK VIII (Toruń) zatem i tam miały swój Szpital Okręgowy oraz  DOK VIII (IX? -  Brzeœć), ktory przez pewien czas miał swój Szpital Okręgowy w Siedlcach.
W ramach "DOKowskich" Okręgowych Szefostw Sanitarnych, poza Szpitalami Okręgowymi działały tez Szpitale Wojskowe, w niektórych DOK-ach Szpitale Sezonowe, GIC-e (Garnizonowe Izby Chorych) i GPD - Garnizonowe Przychodnie Dentystyczne.

 

Dla przykładu, struktura sanitarna IX DOK w Brzeœciu i właœciwie reprezentatywna dla pozostałych, z różnica numerów w poszczególnych jednostkach, zgodnych z nr danego DOK (stan na koniec lat 20.):
- 9 Okręgowe Szefostwo Sanitarne
- 9 Szpital Okręgowy (na 400 miejsc)
- 9 Batalion Sanitarny (w latach 30. zlikwidowano je w DOK-ach i wcielono, jako kadry zapasowe do Szpitali Okręgowych)
- Szpital Wojskowy - Slonim (100 m-c)
- 9 Okręgowa Składnica Sanitarna (jeszcze w latach 30. zlikwidowano je w Okręgach i zostały dwie - nr 1 w Warszawie i nr 2 w Przemyœlu)
Garnizonowe Izby Chorych - Baranowicze (40), Biała Podlaska (30), Siedlce (40)
Garnizonowe Przychodnie Dentystyczne w Siedlcach, Pińsku, Kobryniu i Baranowiczach (póŸniej likwidacja i włšczenie do GIC-ów).

W chwili wybuchu wojny zmobilizowano 10 Szpitali Okręgowych, 13 Garnizonowych (Wojskowych) i 5 Polowych.

Odrębne kierownictwo sanitarne posiadały KOP i Mar Woj. Dla tej ostatniej utworzono Szpital Morski w Gdyni na Oksywiu, Garnizonowa Izbę Chorych na Helu ( praktycznie do wojny nie dokończono jej organizacji), Izbę Chorych w Jastarni (w pensjonacie Janina), a kilka dni przed wybuchem wojny w szkole podstawowej na Helu 3 Szpital Polowy Mar Woj (104 łóżka).

(...)

 
 

[2] 22. Pułk Piechoty, Siedlce
 
22. pułk piechoty powstał w dniu 25 listopada 1918 roku w Siedlcach z batalionu Polskich Sił Zbrojnych oraz członków III Okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w walkach w 1919 roku oraz w wojnie polsko-bolszewickiej.
W 1939 roku pułk wzišł udział w kampanii wrzeœniowej w składzie 9 Dywizji Piechoty w Armii "Pomorze". W dniach 1 - 2 wrzeœnia 1939 roku bronił linii jezior koronowskich ponoszšc ciężkie straty, w dniu 2 wrzeœnia został podporzšdkowany dowódcy 15. Dywizji Piechoty i obsadził odcinek przedmoœcia Bydgoszczy. Następnie w dniach 4 - 6 wrzeœnia prowadził walki obronne w rejonie Solca Kujawskiego, a następnie w dniu 7 wrzeœnia bronił rejonu Aleksandrowa Kujawskiego. Od 8 wrzeœnia był podporzšdkowany 27. Dywizji Piechoty, z którš toczył walki obronne w rejonie miejscowoœci Wieniec, a następnie w dniach 14 - 15 wrzeœnia brał udział w walkach o likwidację niemieckiego przyczółka na południe od Płocka. W dniu 17 wrzeœnia 1939 roku został zdziesištkowany i rozproszony przez lotnictwo niemieckie w rejonie Iłowa, w tym dniu pułk przestał istnieć. Niewielkie grupki żołnierzy przedostały się do Warszawy i Modlina, gdzie walczyły do ich kapitulacji.

[3] Szpital Ujazdowski, Warszawa http://www.zamekujazdowski.art.pl/

 
Szpital Wojskowy na Ujazdowie. Centrum Wyszkolenia Sanitarnego 1922 - 1939
11 listopada 1918 roku, po blisko 90. latach Szpital Ujazdowski powrócił pod polskš komendę. Na przełomie 1918/1919 r. w Ujazdowie zaczšł się kształtować oœrodek naukowo-szkoleniowy. Inauguracja pierwszego roku akademickiego Wojskowej Szkoły Sanitarnej odbyła się 14 listopada 1922 r. Była to pierwsza w historii Wojska Polskiego podchoršżówka służby zdrowia. Studia Medyczne odbywały się na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego równolegle z zajęciami w szkole podchoršżych - ukończenie obu kierunków dawało adeptom stopień podporucznika. W 1925 roku nastšpiły zmiany w organizacji wojskowej sluzby zdrowia: rozwiazano Wojskowa Szkole Sanitarna, powołujšc do życia Oficerska Szkole Sanitarna; do jej struktur włšczono Szpital Szkolny Ujazdowski. W 1928 roku Oficerska Szkola Sanitarna została przemianowana na Szkole Podchoršżych Sanitarnych.
 
Skład Centrum, Kadra, Korpus Oficerski
Skład Centrum: Komenda Szpitala, Szkoła Podchoršżych Sanitarnych, Szpital Szkolny Ujazdowski. Na wszystkich oddziałach szpitalnych odbywali staze podyplomowe, specjalizacje i rożne szkolenia oficerowie służby zdrowia. Od 1926 roku rozpoczęto szkolenie oficerów służby zdrowia.
W okresie międzywojennym w Ujazdowie stopień podporucznika uzyskało 398 lekarzy, 59 farmaceutów i 5 stomatologów - oficerów zawodowych. Wychowankowie oœrodka ujazdowskiego stanowili 1 1939 roku polowe korpusu oficerów służby zdrowia Wojska Polskiego.
 
Centrum Wyszkolenia Sanitarnego - 1939
We wrzeœniu 1939 roku wielu oficerów służby zdrowia, zgodnie z rozkazem mobilizacyjnym, wyruszyło na front.
Szpital Szkolny CWS został przekształcony w Szpital Wojenny Nr 104 i otrzymał rozkaz ewakuacji na wschód, gdzie miało powstać wielkie zgrupowanie szpitalne. Kierownictwo i lekarze dotarli do Trembowli, gdzie 17 wrzeœnia dostali sie w ręce Armii Radzieckiej. Dalsze losy zawiodły ich do obozu w Kozielsku i Starobielsku. Komendant szpitala doc. plk. Michal Rosnowski, jego zastępca oraz grupa lekarzy zginęli w Katyniu.

[4] Szpital Chirurgiczno-Ortopedyczny, Warszawa-Praga http://www.nil.org.pl/xml/nil/gazeta/numery/n2001/n200103/n20010322

 
Dr Kazimierz Opacki urodził się 14 XI 1888 r. w Zagłębiu Donieckim w miejscowoœci Sokołwałaja. Po ukończeniu studiów medycznych na wydziale lekarskim Uniwersytetu w Charkowie rozpoczšł pracę w Instytucie Ortopedii kierowanej przez prof. Finka, współpracownika Maxa Langego z Monachium. Rewolucja w 1917 r. powoduje rozwišzanie instytutu. Fink wraca do Bawarii. Widzšc ogromnš liczbę kalek, którš powodowała wojna i rewolucja dr K. Opacki w pomieszczeniach instytutu organizuje i prowadzi Szpital Rehabilitacyjny dla Inwalidów Wojennych. (...)
Przy pierwszej okazji dr K. Opacki wraca do kraju. Po odbyciu służby wojskowej, podczas której pracuje w Szpitalu Ujazdowskim jako ortopeda, zakłada na Pradze przy ul. Jagiellońskiej 100-łóżkowy szpital dla inwalidów wojennych, stajšc się jego naukowym kierownikiem. Przy szpitalu działało również pełnoprofilowe ambulatorium ortopedyczne. (...)
[5] 84. Pulk Piechoty http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Specjalna:Cytuj&page=84_Pu%C5%82k_Strzelc%C3%B3w_Poleskich&id=16379945

84 Pułk Strzelców Poleskich (84 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP. Pułk stacjonował w garnizonie Pińsk (3 batalion w Łunińcu, batalion zapasowy w Kobryniu).W czasie wojny obronnej 1939 wchodził w skład 30 Dywizji Piechoty walczšcej w ramach Armii ŁódŸ, natomiast IV batalion rozpoczšł kampanię w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii i walczył pod Mokrš.


 
[6] Ziemia Łukowska w kampanii wrzeœniowej 1939 r. - Rekonstrukcja historyczna w Zalesiu - 23 sierpnia 2009 r. http://www.lukow.ug.gov.pl/index.php?id=20&item=284

12 wrzeœnia – o œwicie przez Łuków przejechała kolumna samochodów sztabu armii „Modlin”. Tego dnia na terenie powiatu  łukowskiego dochodzi do pierwszych starć z oddziałami Wehrmachtu, a w Łukowie w budynku Liceum im. T. Koœciuszki rozpoczyna działalnoœć szpital polowy kierowany przez płk. Pawła Martyszewskiego.


Przygotowali: Waldemar J Wajszczuk & Paweł Stefaniuk 2012
e-mail: wwajszczuk@comcast.net