|
Cáceres w Puerto
Rico – pochodzenie nazwiska i rodziny
HISZPANIA
Luzytania -
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Strona_g%C5%82%C3%B3wna
- (łac.
Lusitania, także: Hispania Lusitania),
starożytna
prowincja rzymska, która znajdowała się na
Półwyspie Iberyjskim i obejmowała obszar obecnej
Portugalii i zachodnią część
Hiszpanii. Nazwa pochodzi od plemienia
Luzytanów zamieszkujących te obszary w okresie
starożytnym.[1]
Ich pochodzenie nie zostało dotychczas ustalone.
 |
 |
 |
|
Luzytanie – na mapie Europy płd.-zachodniej Kolonia Rzymska
od II w. p.n.e. Królestwo Wizygotow w 500 roku |
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hiszpania
- Począwszy od IX wieku p.n.e.
Półwysep Iberyjski był terenem ekspansji licznych ludów
i państw (Celtów,
Fenicjan,
Greków czy też
Kartagińczyków). W II wieku p.n.e. na półwyspie pojawili
się
Rzymianie. W V wieku na tereny obecnej Hiszpanii wdarli
się
Wizygoci i stworzyli tam własne królestwo. W roku 711 z
obszarów północnej
Afryki na
Półwysep Iberyjski
przedostały się wojska arabskie pod wodzą
Tarika, które błyskawicznie podbiły prawie cały
półwysep.
Tarik ibn Zijad
-
http://pl.wikipedia.org/wiki/Tarik_ibn_Zijad
- (ar. طارق بن زياد, Tāriq ibn Ziyād; zm.
720) – wódz
berberski, który poczynając od
711 roku (Bitwa
nad rzeką Guadelete zwana też bitwą pod
Jerez de la Frontera) podbił tereny dzisiejszej
Hiszpanii i rozpoczął kilkusetletnie panowanie
arabskie w tym kraju.
Od jego
imienia pochodzi nazwa
Gibraltar (arab.
Dżabal Tarik - Góra Tarika).
Maurowie
–
http://pl.wikipedia.org/wiki/Maurowie
- w czasach dzisiejszych mieszkańcy
Mauretanii, części
Algierii i
Maroka, w średniowieczu przez blisko osiem stuleci
zamieszkiwali (w większości
Berberowie z niewielką domieszką
Arabów) znaczne partie
Półwyspu Iberyjskiego, wywierając ogromny wpływ na
kulturę i architekturę dzisiejszej
Hiszpanii i
Portugalii.
|
 |
 |
|
Emirat Kordoby, 756–929 |
Państwa islamskie (taifas)
na Półwyspie Iberyjskim, rok 1080 |
|
http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_Hiszpanii
- Wypędzanie muzułmanów zostało
zapoczątkowane przez pierwszego
króla Asturii,
Pelayo (718-737), który
wydał walkę Maurom w górach
Covadonga w roku 722. Jego synowie oraz dalsi potomkowie
kontynuowali te działania, dopóki nie wypędzili wszystkich
Arabów. W tym samym czasie we wschodniej części Półwyspu,
frankijscy władcy ustanowili
Marchię Hiszpańską na terenie dzisiejszych
Pirenejów oraz
Katalonii, podbijając
Gironę w 785 oraz
Barcelonę w 801. Była to strefa oddzielające posiadłości
chrześcijańskie od terenów zajętych przez muzułmanów.
Rekonkwista
-
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rekonkwista -
(hiszp.,
port. reconquista, „ponowne zdobycie”) – walka
chrześcijan o wyparcie
Maurów z
Półwyspu Iberyjskiego, trwająca od
VIII do
XV wieku. Zakończenie rekonkwisty nastąpiło po ponad
dziesięcioletniej wojnie jaką monarchowie katoliccy wydali
Grenadzie (1481-1492).
Upadek Grenady w styczniu
1492 roku zakończył historię państw muzułmańskich na
Półwyspie Iberyjskim.Większość muzułmanów i Żydów została
zmuszona do opuszczenia Hiszpanii lub nawrócenia na
chrześcijaństwo. W związku z tym Maurowie, Żydzi oraz
Gitanowie z Granady oraz okolicznych wiosek rozpoczęli
masowe migracje na tereny górskie lub do Afryki północnej. W
1500
Cisneros powiedział: "Nie
ma w mieście nikogo, kto nie byłby chrześcijaninem, a
wszystkie meczety są teraz kościołami".
|
 |
 |
|
Kolejne etapy rekonkwisty |
Kapitulacja Grenady przed Monarchami Katolickimi |
Najdłużej niezależność zachowywała społeczność muzułmańska w
Granadzie ze względu na jej dużą liczebność. W
1496, gdy zwierzchnikiem kościoła był w Granadzie
arcybiskup Hernando de Talavera, społeczność muzułmańska
musiała przyjąć chrześcijaństwo. Wygnania były najbardziej
dotkliwe w rejonie Aragonii i Walencji, co spowodowało m.in.
powstanie w 1568.
Dzięki polityce sojuszy z
europejskimi potęgami oraz podbojami Ameryki Południowej i
Indii Zachodnich, Hiszpania rozpoczęła powolne budowanie
swojego imperium.
Traktat z Tordesillas, wynegocjowany pomiędzy papieżem
Aleksandrem VI a Portugalią i Hiszpanią, podzielił świat na
dwie strefy wpływów. Ogromne ilości złota z kopalni
Nowego Świata trafiały do hiszpańskiego skarbca, co
powodowało jednak wzrost inflacji oraz podminowało pozycję
waluty. Ponadto, Hiszpania była zależna od swoich kolonii, a
kiedy Elżbieta I rozpoczęła masowe napady na hiszpańskie
statki, kraj Iberów cierpiał niewyobrażalne straty. Te
przyczyny, oraz wygnanie ważnej ekonomicznie klasy Żydów i
Maurów wywołały upadek gospodarki oraz zakończyły złoty wiek
Hiszpanii.
 |
Estremadura (Hiszpania)
|
 |
Estremadura -
http://pl.wikipedia.org/wiki/Estremadura_(Hiszpania)
- (hiszp.
Extremadura – z
łac. [tereny] za [rzeką] Duero) –
autonomiczna wspólnota w Hiszpanii. Składa się z
prowincji
Cáceres i
Badajoz. Graniczy z
Kastylią i Leónem,
Kastylią-La Manchą i
Andaluzją oraz Portugalią
na zachodzie. Stolicą jest
Mérida.
Na
Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO znajdują się trzy
obiekty z Estremadury: Stare Miasto
Cáceres (od 1986 r.), zabytki rzymskie w miejscowości
Mérida (od 1993 r.), Klasztor Guadalupe (od 1993 r.). Od
2007 r. Klasztor w Yuste znajduje się na Liście Dziedzictwa
Europejskiego.
Prowincja Cáceres
na mapie Hiszpanii |
Jej dwie czesci – Cáceres i Badajos
miasto Cáceres |
Miasto Brozas - miejsce urodzenia
Nicolása de Ovando y Cáceres |
Lista hiszpańskich gubernatorów Indii („Zachodnich”) –
XV/XVI w.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wicekr%C3%B3lowie_Nowej_Hiszpanii
HISPANIOLA/HAITI
http://pl.wikipedia.org/wiki/Haiti_(wyspa)
Wyspa
odkryta w
1492 przez Kolumba, proklamowana została kolonią
hiszpańską. Koloniści bezpośrednio lub pośrednio spowodowali
wyginięcie rdzennej ludności -
Indian z
plemienia
Tainów, a do prac na
zakładanych plantacjach sprowadzili
czarnoskórych
niewolników z
Afryki, w wyniku czego
Murzyni szybko stali się dominującą liczebnie grupą
ludności. Do
1667 cała wyspa znajdowała się pod panowaniem
hiszpańskim. W wyniku stopniowego podboju przez
korsarzy francuskich w
1697 zachodnia część wyspy, jako Santo Domingo, znalazła
się we władaniu
Królestwa Francji. W
1791 pod wpływem
rewolucji francuskiej wybuchły
bunty
niewolników. Po zniesieniu
niewolnictwa, powstańcy we francuskiej części wyspy
proklamowali w
1801 niezależną republikę Haiti, a w
1803 pobili interwencyjne wojska
Napoleona I Bonaparte złożone m.in. z oddziałów
Legionów Polskich (ok. 6 tysięcy żołnierzy)[1],
a następnie zaatakowali i zajęli hiszpańską część wyspy,
która w konsekwencji w okresie 1821-1843/1844 znajdowała się
się pod haitańską okupacją, i dopiero po powstaniu w 1844 r.
proklamowała
niepodległość. (http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Jab%C5%82onowski_(genera%C5%82)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Legia_Naddunajska
Wyspy: Kuba, Hispaniola i Puerto Rico na Morzu Karaibskim
Tainowie (Indianie Taino)
–
http://pl.wikipedia.org/wiki/Tainowie
- rdzenni, prekolumbijscy mieszkańcy
wysp Bahama i wysp
Wielkich Antyli, w tym
Kuby,
Hispanioli (Haiti
i
Dominikany),
Portoryko i
Jamajki zamieszkujący te
wyspy bezpośrednio przed ich odkryciem przez
Kolumba w
1492 r. Nie ma zbyt wielu źródeł informacji dotyczących
życia Indian Taino. Prawdopodobnie przybyli na Kubę ok. 1100
r. p.n.e. przemieszczając się z
Ameryki Południowej przez
Antyle.
Tainowie
byli pierwszym ludem indiańskim, z którym zetknął się
Kolumb w 1492 r. Kiedy
Santa María, będąca
okrętem flagowym jego wyprawy, osiadła na mieliźnie u
wybrzeży jednej z wysp, Kolumb zdecydował się na wybudowanie
tam osady. Wyspę nazwano
Hispaniolą (obecnie nosi nazwę Haiti). Załoga
wzniesionego fortu, nazwanego
La Navidad przetrwała tam zaledwie rok – gdy Kolumb
ponownie przypłynął na wyspę z większymi siłami, zastał
jedynie zgliszcza. Według późniejszych badań[1]
Indianie pozbyli się intruzów, którzy źle traktowali
miejscową ludność i przyczynili się do wybuchu epidemii
nieznanych wcześniej chorób pochodzenia europejskiego.
(...)
Tainowie do
1570 r. przestali w zasadzie istnieć jako odrębna grupa
etniczna, nie licząc kilku izolowanych enklaw, zwłaszcza na
Kubie i Portoryko. Jednak, wbrew rozpowszechnionym do
niedawna poglądom, obecna populacja wysp karaibskich w dużej
mierze wywodzi się właśnie od Tainów[2].
 |
République d’Haïti
|
 |
Haiti,
Republika Haiti (fr.
Haïti, République d’Haïti;
haitański Ayiti, Repiblik Ayiti[4])
– państwo w
Ameryce Środkowej, zajmujące część wyspy
Haiti na
Morzu Karaibskim w archipelagu
Wielkich Antyli i graniczące z
Republiką Dominikany.
Haiti
jest najstarszym niepodległym państwem w
Ameryce Środkowej. W XVIII w. (od 1697 r.) była to
kolonia francuska, opierająca swoją gospodarkę na pracy
niewolników murzyńskich na plantacjach cukru i kawy. W 1804
roku, po trwającej od 1790
rewolucji haitańskiej, proklamowano powstanie Cesarstwa
Haiti, dwa lata później Republiki Haiti. Była to pierwsza
czarna republika na świecie i druga republika na półkuli
zachodniej. Następnie od 1811 do 1820 królestwo[5].
W latach 1806-1820 była podzielona na dwie części, północną
afrykańską i południową – mulacką.
W latach 1822-1844 w jej skład wchodziła również
Dominikana.
W
odwecie za bunt, w którym straciła około 800 plantacji
cukrowych i 3000 plantacji kawy,
Francja wprowadziła blokadę handlową Haiti. W 1825 w
zamian za uznanie niepodległości Francja zażądała wypłaty
odszkodowania w astronomicznej wysokości 150 milionów
franków w złocie, tj. pięciokrotności rocznych dochodów
Haiti z eksportu (dla porównania w 1803 Francja sprzedała
USA
Luizjanę za 60 milionów
franków). (...) Dług ostatecznie został spłacony w 1947,
jednak w znacznym stopniu przyczynił się do tego, że Haiti
stało się jednym z najbiedniejszych państw świata. (,,,) Po
1945 narastały antagonizmy między ludnością murzyńską a
mulacką.
 |
República Dominicana
|
 |
Dominikana (Republika
Dominikańska) –
http://pl.wikipedia.org/wiki/Dominikana - drugie co do
wielkości (po
Kubie) państwo na
Morzu Karaibskim. Zajmuje ok. 2/3 powierzchni wyspy
Haiti, dzieląc ją z położonym po stronie zachodniej
państwem
Haiti.
Historia - Rdzennymi mieszkańcami
Hispanioli byli
Tainowie. W roku 1492 została odkryta dla Europy przez
Krzysztofa Kolumba, czego konsekwencją była stopniowo
postępująca kolonizacja hiszpańska.
Santo Domingo,
stolica kraju założona w
1496, jest najstarszym stałym osiedlem europejskim w obu
Amerykach.
W ciągu
stuleci ludność wyspy wzbogaciła się m.in. o niewolników
afrykańskich (od początku XVI w.) oraz francuskich
osadników. Zachodnia część wyspy, pod kontrolą francuską,
znana jako
Saint-Domingue, wyodrębniła się jako niepodległe
państwo
Haiti w roku 1804 po
serii powstań (do walk przeciw powstańcom użyto m.in.
Polskich
Legionów, którym w zamian
za zgodę na ekspedycję zamorską obiecano wypłatę zaległego
żołdu). W latach 1821-1843 Dominikana znajdowała się pod
okupacją haitańską. 27 lutego 1844, po zwycięstwie
powstańców, ogłoszono niepodległość. Nastąpiła seria wojen z
Haiti, a w latach 1861-1865 była kolonia znalazła się
ponownie pod okupacją hiszpańską. Nie był to koniec
niepokojów. W latach 1916-1924 Dominikanę okupowały wojska
amerykańskie. Wkrótce potem, w roku 1930, rozpoczęła się era
rządów
Rafaela Trujillo, trwająca do roku 1961. (...).
Nazwisko
Cáceres na wyspach Hispaniola i Puerto Rico, XV - XX w.
Santo Domingo/Haiti
1493–1795
Capitanía
General de Santo Domingo - kolonia Hiszpanii
http://en.wikipedia.org/wiki/Captaincy_General_of_Santo_Domingo
|
 |
1)
Prezydent -
República
del Haití Español,
31 grudzień, 1821 –
9 luty, 1822. Prezydent Caceres
faworyzował przyłączenie się tej nowej republiki
do Republiki Kolumbii („Gran Colombia”), ktora
istniala od 1819 do 1831 r., ale nie
otrzymał lokalnego poparcia ani obietnicy pomocy
od jej Prezydenta Simona Bolivara. Zwyciężyli
zwolennicy unifikacji z Republiką Haiti, której
prezydentem był wówczas
Jean-Pierre Boyer.
Boyer chciał również zabezpieczyć się przed
ponowną agresją ze strony Francji lub Hiszpanii.
|
|
1822–1844
|
|
Zjednoczenie Hispanioli
–
okupacja
przez Haiti
http://en.wikipedia.org/wiki/Dominican_Republic
Zniesiono niewolnictwo, większość
prywatnej własności została
znacjonalizowana, włącznie z
wywłaszczeniem osób, które opuściły kraj
w wyniku inwazji, równiez własność
kościelną i należącą do członków
uprzedniej administracji Korony
Hiszpanskiej. Boyer faworyzowal uprawę
ziemi z produkcją na eksport, na bazie
wielkich plantacji, zreformował system
podatkowy i zezwolił na handel
zagraniczny. Jego reformy spotkały się z
oporem ze strony właścicieli małych
gospodarstw, chociaż nastąpił rozkwit
produkcji cukru trzcinowego i kawy.
Szkolnictwo podupadło, zamknięto
uniwersytet i wprowadzono pobór i
przymusową służbę wojskową. Wojska
okupacyjne nie były opłacane i były
zmuszone do rabowania ludności. Biała
ludność (w odróżnieniu od metysów i
murzynów) uciekała z Santo Domingo do
Puerto Rico, na Kubę, do Wenezueli i
innych krajów. Głęboki kryzys
ekonomiczny był spotęgowany
koniecznością spłaty ogromnych
odszkodowań nałożonych uprzednio przez
Francję. Opór przeciw rządom z Haiti
wzrastał i niepodległa Republika
Dominikańska została powołana w 1844
roku. |
|
|
1844 - 1861
|
|
Dominikana (Republika Dominikańska)
– niepodległość |
|
|
1861 – 1865 |
|
Hiszpańska okupacja Republiki
Dominikańskiej -
W odpowiedzi na prośbę Generała Pedro
Santana skierowaną do królowej Hiszpanii
Izabelli II. Po zakończeniu Wojny
Domowej w USA w 1865 roku i ogłoszeniu
„Doktryny Prezydenta Monroe”, wojska
hiszpanskie wycofaly się na Kubę.
|
|
|
 |
|
2)
Manuel Altagracia Cáceres
(ur. 1838, prow. Azua –
zm. 1878),
http://en.wikipedia.org/wiki/Manuel_Altagracia_C%C3%A1ceres
–
Prezydent – Republika Dominikańska, 3
styczeń 1868 - 13 luty 1868 (zrezygnował
ze stanowiska w wyniku zagrożenia życia
i gróźb zabójstwa?)
– Wiceprezydent – Republika Dominikańska,
1868 - 1871, (Prezydent - Buenaventura
Báez), - General-in-Chief (Głównodowodzący
Armią?), 22 styczeń 1874 – 6 kwiecień
1874
|
 |
|
|
 |
3) Ramón Arturo Cáceres
Vasquez
("Món
Cáceres"), syn
Manuela, powyżej, ur.
1868 -
Moca, Dominican Republic,
zm.
1911
-
Santo Domingo).
http://en.wikipedia.org/wiki/Ram%C3%B3n_C%C3%A1ceres.
Proamerykański
polityk dominikański, przywódca spiskowców,
którzy w 1899 zamordowali dyktatora
Ulisesa Heureauxa, od 1899 do 1902
członek rządu,
- Wiceprezydent
Dominikany - od
1904 do 1906
- Prezydent Dominikany -
od 1906 do 1911
Zginął w 1911 roku w zamachu
zorganizowanym przez przeciwników politycznych. |
Mapa Dominikany (Republiki Dominikanskiej) z zaznaczonymi
datami i miejscami ur. (b.) i śmierci (d.) :
1.José’go Núñez de Cáceres Albor, 2. Manuel’a Altagracia
Cáceres i 3. Ramón’a Arturo Cáceres Vasquez
 |
Portoryko
|
 |
Portoryko (hiszp.
Puerto Rico – "bogaty port") -
http://pl.wikipedia.org/wiki/Portoryko
-
terytorium zorganizowane
nieinkorporowane
Stanów Zjednoczonych o
statusie wspólnoty (US Commonwealth), leżące na
wyspie o tej samej nazwie (i kilku innych mniejszych
wyspach) w
Ameryce Środkowej, nad
Oceanem Atlantyckim i
Morzem Karaibskim.
Portoryko należy do geologicznej struktury
Wielkich Antyli.
Wyspa
odkryta została przez
Krzysztofa Kolumba
19 listopada
1493 roku (podczas jego
drugiej wyprawy), gdy ten płynął z hiszpańską flotyllą w
poszukiwaniu złota. Nazwał ją San Juan Bautista
(Wyspa Świętego Jana Chrzciciela). Przebywał tam tylko kilka
dni by uzupełnić zapasy żywności i wody i popłynął dalej. W
rejsie brał udział Hiszpan
Juan Ponce de León, który po usłyszeniu od
miejscowych Indian, opowieści o bogactwie postanowił na
wyspę wrócić. Zrobił to w roku
1508 w celu poszukiwania złota. W roku
1521 na północnym wybrzeżu Hiszpanie założyli swoją
główną osadę, którą nazwali Puerto Rico (pol.
bogaty port). Złoża złota na wyspie szybko
zostały wyeksploatowane, a León udał się na poszukiwania
kolejnych ziem. W
XVI wieku
stolica została
przekształcona w
bastion będący schronieniem dla
galeonów przewożących złoto do
Europy.
Juan
Ponce de León
-
http://pl.wikipedia.org/wiki/Juan_Ponce_de_Le%C3%B3n - (ur.
1460[1]
lub
1474[2]
roku w
Santervás de Campos, zm. w lipcu
1521 w
Hawanie[1][2])
–
hiszpański żeglarz, odkrywca i
konkwistador. Ponce de León był uczestnikiem drugiej
wyprawy
Krzysztofa Kolumba (25 września 1493 roku – 11 czerwca
1496 roku). Nie wrócił do Hiszpanii, ale osiadł na
Hispanioli. W 1508 roku został
gubernatorem wyspy Borinquen (dzisiejsze
Portoryko). Był założycielem najstarszej na wyspie
osady kolonizatorów[1].
(Caparra - w 1508 r.) Jako gubernator krwawo
rozprawiał się z Indianami. Pozbawiono go gubernatorstwa w
1511 roku. De León słyszał od
Indian Taino, jakoby na mitycznej wyspie Bimini istniało
źródło wiecznej młodości[1][2].
Uwierzywszy w legendę o
Fontannie Młodości, zorganizował wyprawę na północ.
Niewielka flotylla udała się na północ w roku
1513. Po krótkiej żegludze de León odnalazł ląd.
Wybrzeża dostrzeżono 27 marca[3],
a nowo odkryty ląd nazwano
Florydą. De León wierzył, że odkrył wyspę. Opłynął
półwysep od wchodu i zachodu, lecz nigdzie nie odnalazł
źródła. (...)
Hiszpanskie ekspedycje i wczesne
osiedla w Puerto Rico
Wyprawy odkrywcze i osadnictwo na wyspie w latach
1508-1514
Przez
405 lat wyspa była częścią
zamorskiego imperium Hiszpanii.
28 lipca
1898 podczas
wojny amerykańsko-hiszpańskiej na wyspie wylądowały siły
amerykańskie.
Hiszpania przegrała
wojnę i była zmuszona oddać
Amerykanom Portoryko (traktat
paryski podpisany w
1898).
W
1917
amerykański Kongres nadał
wszystkim mieszkańcom Portoryko
obywatelstwo amerykańskie. W
1948 Portoryko otrzymało prawo do wybierania
gubernatora w
demokratycznych
wyborach.
25 lipca
1952 przyjęto
konstytucję, która precyzuje stosunki ze Stanami
Zjednoczonymi.
Daty, miejscowości i nazwisko Cáceres,
odnalezione w Puerto Rico
1493 – wyspa
(Borinquen) odkryta przez Krzysztofa Kolumba
1508 –
Caparra (założona na północnym wybrzeżu wyspy, niedaleko
obecnej stolicy - San Juan)
1509 – Ponce
de Leon mianowany gubernatorem Puerto Rico
1511 -
Los
Morrillos, płd.-zach. wybrzeże. Od 1525 r. eksploatacja soli
odgrywała tam ważną rolę
1521 -
Alonso
de Cáceres
, “Majordomo” katedry w San
Juan, Puerto Rico (rok jej budowy).
(Publikacja - Luis M. Diaz Soler,
ISBN-0-8477-0177-8)
Żołnierze w fortecy San Juan
(łucznicy) -
http://home.coqui.net/uahorm/alarde1561.html
1571 - ?,
Caeres
… - (przekręcone nazwisko Cáceres?)
1572 -
Juan de Caeres
1771 –
Cabo Rojo założone przez
Nicolás’a
Ramírez de Arellano
Listy
podatkowe z Cabo Rojo
-
http://home.coqui.net/uahorm/tax1827.html:
1827
-
1.Juan
Caseres, 2. Luis
Caseres. 3. Herederos de (spadkobiercy)
Andres Casares?
Właściciele
posiadłości w Cabo Rojo/Pedernales
-
http://home.coqui.net/uahorm/landowners.html
1860 -
Juan Caceres
Dotychczas rozpoznana rodzina Carmen - informacje zebrane od
rodziny w Puerto Rico:
a.
ze strony ojca – Cáceres
Felipe Cáceres-?/Inocencia
Vasquez-? (? - ?) - from Cabo
Rojo,
Puerto Rico
Juan de Dios Cáceres-Vasquez/Carmela Martinez-Colberg (?
- ?)
Juan Silvestre Cáceres-Martinez (1897-1972)/Carlina
Ortiz-Ramirez-(Mercado) (1904-1968)
|
 |
 |
b. ze strony matki –
Ortiz (Publikacja -
Luis M. Diaz Soler, ISBN-0-8477-0177-8)
|
Ortiz, Diego |
-
1565
– zginął w walce z Indianami nad rzeką Guayama |
|
Ortiz, José Maria |
- 1819
– polityk, w opozycji do Gubernatora Meléndez’a |
|
Ortiz Renta(s), José Luciano |
-
1820
– Deputowany z Prowincji |
| |
- 1822 – członek “Zarządu
Robót Publicznych” |
|
Ortiz Reata, José
|
– year? - wyborca w
głosowaniu na Urząd Prokuratora Generalnego
|
Zobacz
– strona zbudowana na podstawie informacji zebranych
od rodziny w Puerto Rico -
http://www.wajszczuk.v.pl/polski/drzewo/P001demetrio.htm
Pozostaje do ustalenia:
1.Kim byli przodkowie Felipe Cáceres
i Inocencii Vasquez z Cabo Rojo – skąd
przybyli i gdzie uprzednio mieszkali? (Poszukiwania
archiwalne są kontynuowane.)
2. Nie można wykluczyć możliwości, że ich przodkowie
przybyli do Puerto Rico dużo wcześniej - nazwisko
Cáceres
pojawia się już w 1521 roku (budowa katedry w
San Juan). Czy byli oni już wówczas nowymi
osadnikami hiszpańskimi a/ w Caparra w 1509
roku lub, b/ w Morillos de Cabo Rojo w 1511
roku. Sama osada/miasto Cabo Rojo zostało oficjalnie
założone dużo później - w
1771
roku, przez
Nicolás’a Ramírez de Arellano. (To
nazwisko pojawia się również w rodzinie Carmen ze
strony jej matki – czy byli to potomkowie
założyciela miasta Cabo Rojo, czy inni przybysze z
Europy?)
3. Od drugiej połowy XVI wieku (nazwisko żołnierza o
podobnym nazwisku znalezione w zapisach w fortecy
San Juan z 1571 i 1572 roku) do
początku XIX wieku istnieje długa luka - (ponad 200
lat.) - w dotychczas zebranych informacjach.
Nazwisko Cáceres znaleziono ponownie w
dokumentach z początku XIX wieku (1827 rok)
dotyczących podatków i własności ziemi w okolicach
miasta Cabo Rojo.
4. Z informacji zebranych na temat osadnictwa
hiszpańskiego na wyspach karaibskich wynika, że
najwcześniej była skolonizowana Hispaniola
(późniejsza Republika Dominikanska). Stamtąd
Hiszpanie przybyli do Puerto Rico – nie wiadomo nam,
ile było tych fal osadnictwa i kiedy – początkowo i
w późniejszym okresie?). Natomiast wiemy, że osoby
noszące nazwisko Cáceres pełniły tam ważne
funkcje państwowe w XIX wieku, przed i po uzyskaniu
niepodległości przez hiszpanską część wyspy. (Ojciec
Carmen, Juan Silvestre wielokrotnie wspominał, że
jego przodkowie byli „znaczącymi i zamożnymi
osobistościami” i był z tego bardzo dumny – ale,
niestety, nie przetrwały w pamięci żyjących członków
rodziny żadne szczegóły, ani okoliczności!)
5. Jednocześnie wiadomo, że na przełomie XVIII i XIX
wieku (okupacja francuska i wojny napoleońskie) i
później, w pierwszej połowie XIX wieku (długi okres
okupacji przez francusko-języczne Haiti połączone z
prześladowaniami ludności pochodzenia hiszpańskiego)
spowodowało dwie duże fale emigracyjne –
uciekinierzy kierowali się do sąsiednich wysp, Kuby
i Puerto Rico. Puerto Rico było znacznie bliżej i
łatwiej dostępne, bo tylko przez cieśninę Mona
między tymi wyspami. Zwraca tez uwagę fakt, że
okolice Cabo Rojo (znana nam, z przekazów rodzinnych
i znalezionych dokumentów, siedziba przodków rodziny
Carmen) były w najbliższym sąsiedztwie brzegów
Dominikany.
6. Możliwość przybycia przodków rodziny Cáceres
na początku XIX wieku, z sąsiedniej Dominikany do
Puerto Rico w okolice Cabo Rojo, wydaje się dość
prawdopodobna, ale znowu istnieje luka, dotycząca
jednego lub dwóch pokoleń, między informacjami
uzyskanymi z dostępnych dokumentów a informacjami
pochodzącymi z pamięci osób żyjących współcześnie.
Dalsze poszukiwania są w toku.
Zobacz rowniez:
1/ WALKI LEGIONÓW POLSKICH NA SAN
DOMINGO (HAITI) W LATACH 1802-1803
Zbigniew Filipiak -
http://www.publikacje.edu.pl/pdf/7934.pdf
2/ Les Polonais - Legiony Polskie na
San Domingo - (film dokumentalny TVP),
http://www.kulturaswiecka.pl/node/890
3/ Polacy na Haiti -
http://www.polska-haiti.org/pl31/teksty79/polacy_na_haiti
4/
http://haitikiskeyabohio.blogspot.com/2012/12/polish-descendants-in-haiti.html
|
03-03-2015
07-01-2011
