| |
 | |
 |
Strona Rodziny Juliana (M091) Radoniewicza
|
JULIAN
RADONIEWICZ
nadkomisarz PP
ur. 8 października 1895 r,
w Żmigrodzie Nowym
k. Krakowa,
syn Jakuba i Marii.
OSTASZKÓW
Lista NKWD nr 027/2
z 13 IV l940 r., poz. 65. |
Od 1916 r. służył w Legionach Józefa Piłsudskiego.
Za swoją postawę został odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Za udział i męstwo w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał krzyż "Na
Polu Chwały" oraz medal "Polska Swojemu Obrońcy". Po zakończeniu wojny
w 1921 r., pełnił funkcję dowódcy baonu ckm w 22 Pułku Piechoty w
Siedlcach. Podczas przewrotu majowego brał udział w toczących się
walkach po stronie J. Piłsudskiego i został wówczas ranny.
W okresie 1929-1930 odbył kurs oficerski, po którym
nadal służył w baonie ckm w Siedlcach w stopniu kapitana. W 1931 r.
przeniesiony zostaje do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza w Wołożynie,
a potem w Poświlu, w woj. wileńskim. W 1935 r. podjął pracę w Policji
Państwowej. Po ukończeniu specjalnego kursu dla oficerów, 1 sierpnia 1936
r. zostaje mianowany nadkomisarzem i obejmuje stanowisko komendanta
powiatowego w Ostrowii Mazowieckiej. Funkcję tę pełni do lutego 1939 r.
Rozkazem komendanta wojewódzkiego został przeniesiony do Lublina na
stanowisko komendanta powiatowego, gdzie pracował do wybuchu wojny. 13
września 1939 r. ewakuuje się wraz z Komendą Powiatową Policji do
Tarnopola. Rodzinę pozostawia w Lublinie.
Do niewoli dostał się prawdopodobnie 17 września 1939
r. koło Łucka. Rodzina z Ostaszkowa otrzymała jedną kartę w styczniu 1940
r. 13 kwietnia 1940 r. wywieziono go z obozu do siedziby NKWD w Kalininie
(Twerze) i tam zamordowano. Pogrzebany w zbiorowych mogiłach w Miednoje.
Rodzina całą wojnę i okupację przeżyła w Lublinie przy
ulicy Żwirki i Wigury 4/5. Żona pracowała w piekarni i sklepie, aby córki
mogły się uczyć. Jedna z nich, Barbara Lenkiewicz, mieszka w Olsztynie,
jest lekarzem pediatrą, druga - Hanna jest mgr chemii i mieszka obecnie w
Warszawie.
|
1. Julian Radoniewicz w młodości. |
2. Julian Radoniewicz z kolegami. |
3. Julian Radoniewicz "po cywilnemu". |
3A. Maria Radoniewicz z.d. Maciejczyk (M091).
|
|
Defilada po Wypadkach Majowych 1926 r.,
honory przyjmuje Marszałek Józef Piłsudski. Porucznik Julian Radoniewicz
z 22 Pułku Piechoty w Siedlcach nie mógł brać w niej udziału ponieważ
dzień wcześniej został ranny i przebywał w Szpitalu Wojskowym. |
|
5. Julian Radoniewicz jako kapitan W.P. w 22 Pułku
Piechoty w Siedlcach. |
|
6. Maria i Julian Radoniewiczowie z córkami - Hania
(M092) i Basia (M096). |
|
7. Rodzina M. i J. Radoniewiczow i kolega Juliana
Radoniewicza /w środku/ - rotmistrz Z. Mańkowski*.
Basia siedzi przy
Ojcu. Na kolanach rotmistrza jest Hania. *
("Kawaleria polska i bronie towarzyszące w Kampanii Wrześniowej 1939
roku". Ordre de Bataille i obsady personalne, Zebrał i opracował Janusz
Wielhorski przy współpracy Ryszarda Dembinskiego, Zrzeszenie Kół
Pułkowych Kawalerii, Londyn 1979. Str. 2 - Oficerowie w barwach pułku na
funkcjach poza swoja macierzysta jednostka; pozycja 19 - rtm. Mańkowski
Edward - adiutant Nacz. Wodza [Marszałka Rydza - Śmigłego]). |
|
8. Hania i Basia Radoniewiczówny. |
|
9. Julian Radoniewicz - 1933 r., na wypoczynku w
Sanatorium Wojskowym w Inowroclawiu. |
|
10. Maria Radoniewicz i jej ulubiony koń - 1935 r.,
Podświle, K.O.P. |
|
11. Julian Radoniewicz - 1935 r., pożegnanie przed
odejściem z wojska do Policji Państwowej. |
|
12. Julian Radoniewicz z najbliższymi kolegami. W
środku stoi przyjaciel domu Rotmistrz Zbigniew Mańkowski. |
|
13. Maria Radoniewicz z córkami Barbara (Lenkiewicz) i
Hanna (Turlewicz). Lublin, 1942 r. |
|
14. Maria Radoniewicz z córkami: od lewej Hanna
Turlewicz i Barbara Lenkiewicz. Lublin, 1943 r. |
Odznaczenia i medale Juliana
Radoniewicza
|
(mały) Krzyż Niepodległości
(zobacz poniżej)
(duży) Krzyż Walecznych z
1920 r.
(awers) Orzeł na tarczy,
NA-POLU-CHWAŁY - 1920
|
 (rewers)
wieniec z liści wawrzynowych, miecz
(numer) 23090, napis WALE - CZNYM |
|
Krzyż Zasługi - srebrny
(l) i zloty - za służbę w Legionach (od 1916 r.)
(Polskie cywilne odznaczenie
państwowe, nadawane za zasługi dla Państwa lub obywateli, ustanowione na
mocy ustawy z dnia 23 czerwca 1923 roku. Pierwsza zbiorowa dekoracja
Krzyżem Zasługi odbyła się z okazji piątej rocznicy odzyskania
niepodległości, w dniu święta narodowego 11 listopada 1923 roku. Złoty
Krzyż Zasługi nadawał Prezydent RP na wniosek prezesa Rady Ministrów.)
|
Krzyż Niepodległości -
za udział
w I wojnie światowej i wojnach 1918-1921
(oprócz wojny polsko-bolszewickiej)
Awers:
BOJOWNIKOM : NIEPODLEGŁOŚCI
Rewers: bez napisu |
|
Krzyż Kampanii Wrześniowej
(okładka)
|
|
Krzyż Kampanii Wrześniowej
(legitymacja - wewnątrz)
Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 - ustanowiony 1 września 1984
r. przez Prezydenta Rzeczpospolitej na Wygnaniu, dla upamiętnienia
walk przeciw Nazistowskim Niemcom i Sowieckiej Rosji we wrześniu i
październiku 1939 r. Awers - Orzeł w koronie siedzący na
tarczy w wieńcu laurowym z półokrągłym napisem Wrzesień i rok 1939
poniżej. Na lewym ramieniu - data 1.IX (agresja niemiecka), na prawym
- 17.IX (agresja sowiecka) i litery RP na dolnym ramieniu. Rewers
- puste, z miejscem na nazwisko udekorowanej osoby.
|
|
IX 1991 r. Odsłonięcie tablicy pamiątkowej - ku czci pomordowanych
oficerów w Ostaszkowie, Kozielsku i Starobielsku.
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa - Olsztyn
Msza Święta podczas odsłonięcia tablicy odprawiana przez Arcybiskupa
Edmunda Piszcza. Pierwsza z prawej - Barbara Lenkiewicz
Wystawa Sławomira Litwińskiego "80 lecie Odzyskania Niepodległości".
Lublin 8-15.XI. 1998 r.
Pierwszy od lewej strony rząd dolny Nadkomisarz Julian Radoniewicz
Otwarcie cmentarza w Miednoje - 5.IX.2000r. Krzyż na symbolicznej mogile
ojca Juliana Radoniewicza. Stoi córka Hanna Turlewicz.
Cmentarz w Miednoje /tu są pochowani pomordowani z obozu w Ostaszkowie/.
Krzyże na symbolicznych grobach.
Ostaszków - Tablica w Bramie do Monastyru, gdzie byli więzieni
oficerowie WP i PP.
|
Przygotowali: Waldemar J Wajszczuk & Paweł Stefaniuk
2006
e-mail: wwajszczuk@comcast.net |
|
 | |
 |
|
| |
20-03-2006
29-12-2005
