W dniu 8 sierpnia 2007 skontaktowała się z nami pani Marta Ojdana
(M120) z Warszawy z informacjami na temat jej rodziny. Pochodzi ona z
gałęzi rodziny zapoczątkowanej przez syna Salomei - Wacława Stanisława
(M072).
Szanowny Panie Doktorze !
Nazywam się Marta Ojdana i jestem wnuczką Stanisława Skolimowskiego, syna
Wacława.
Od ponad roku interesuję się historią i losami moich przodków, zbieram
stare fotografie, pocztówki oraz dokumenty. Trudno opisać więc radość,
która towarzyszyła mi, gdy jakiś czas temu, zupełnie przypadkiem, trafiłam
na stronę internetową poświęconą historii naszego rodu. Chciałabym więc
podzielić się wiadomościami na temat mojej gałęzi rodziny.
Mój pradziadek Wacław Stanisław Skolimowski, a więc cioteczny brat
Pańskiego ojca, dr Lucjusza Wajszczuka, urodził się 5 kwietnia 1909 r. w
Siedlcach jako najmłodszy z ośmiorga dzieci
Józefa Skolimowskiego i Salomei Joanny Filipiny z Maciejewskich.
W 1928 r. ukończył Szkołę Handlową w Międzyrzecu Podlaskim, a następnie
rozpoczął pracę jako urzędnik kolejowy.
9 lutego 1935 r. w kościele p.w. Wszystkich Świętych w Warszawie odbył się
jego ślub z Jadwigą Franciszką Ziomecką, nauczycielką, córką Ludwika i
Anny. Dwa lata po ślubie, 12 listopada 1937 r. przyszedł na świat syn
Jadwigi i Wacława, a mój dziadek Stanisław Marcin.
Przez pewien czas po wybuchu wojny rodzina Skolimowskich mieszkała w
Warszawie przy ul.Wroniej 65a jego żona prowadziła komplety
tajnego nauczania. Wtedy to (w 1939 r.) mój dziadek Stanisław wyjechał do Milanówka .
Tam też pod opieką swojej babki Anny Ziomeckiej przebywał do końca wojny.
Po 1945 r. rodzina zamieszkała w Łodzi , gdzie pradziadek Wacław dalej
piął się po szczeblach kariery wojskowej, doszedłszy do stopnia pułkownika
w 1983 r. Za udział w wojnie i zasługi wojskowe został uhonorowany wieloma
odznaczeniami, m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
“Polonia Restituta”, “Za Warszawę”, “Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, “Za udział w
walkach o Berlin”.
W 1951 r., w związku z awansem służbowym pradziadka rodzina Skolimowskich
przeprowadziła się do Warszawy i zamieszkała przy ul.Okopowej 23, a
następnie na ul. Nowolipki.
W 1963 r. dziadek Stanisław Skolimowski ukończył studia na SGGW z dyplomem
magistra inżyniera technologii drewna, a dwa lata później ożenił się z
Lucyną Szczęsną.
17 maja 1967 r. urodziła się moja mama Beata Maria. Po ukończeniu studiów
na wydziale technologii żywności, wyszła za mąż za Artura Ojdanę, mgr.inż.
elektroniki. 2 września 1991 r. urodziłam się ja, a
8 października 2001 r. przyszedł na świat mój brat Michał Krzysztof.
Tak właśnie wygląda opisana pokrótce historia mojej rodziny. Poniżej
zamieszczam listę nazwisk moich przodków wraz z datami urodzenia i śmierci
oraz dokumenty i zdjęcia.
• Salomea Skolimowska z d. Maciejewska ur.1867 r. zm. 1956 r.
• Józef Skolimowski, mąż Salomei, ur. 1856 r. zm. 1930 r.
• Kazimiera Ostojska z d. Skolimowska ur. 1892 r. zm. 1979 r.
• Antoni Ostojski, mąż Kazimiery, ur. 1876 r. zm. 1941 r.
• Józef Skolimowski ur.1898 r. zm. 1969 r.
• Zygmunt Skolimowski ur. 1901 r. zm. 1961 r.
• Stanisław Skolimowski, syn Zygmunta ur. 1937 r.
• Mieczysław Skolimowski ur. 1903 r. zm. 1940 r.
• Maria Wierzchowska z d. Skolimowska ur. 1906 r. zm. 1977 r.
• Euzebiusz Wierzchowski, mąż Marii ur. 1898 r. zm. 1962 r.
• Wacław Skolimowski ur. 1909 r. w Siedlcach zm. 1985 r. w Warszawie
• Jadwiga Skolimowska z d. Ziomecka, żona Wacława, ur. 1910 r. zm. 1988 r.
• Stanisław Skolimowski, syn Wacława i Jadwigi, ur. 1937 r. zam. w
Warszawie
• Lucyna Skolimowska z d. Szczęsna, żona Stanisława, ur.1944 r. w Suwinie,
zam. w Warszawie
• Beata Ojdana z d. Skolimowska ur. 1967 r. zam. w Warszawie
• Artur Ojdana, mąż Beaty, ur. 1966 r. zam. w Warszawie
• Marta Ojdana ur. 1991 r. zam. w Warszawie
• Michał Ojdana ur. 2001 r. zam. W Warszawie
Mam nadzieję, że nadesłane przeze mnie wiadomości będą przydatne przy
wykonywaniu drzewa genealogicznego. W miarę uzupełniania mojej wiedzy będę
przysyłać kolejne informacje.
Pozostaję z wyrazami szacunku
Marta Ojdana
Fragmenty z listu od Marty Ojdana z dnia 28.08.2007
r.
(...) Zgodnie z Pana prośbą zgadzam się oczywiście na zamieszczenie
fragmentów mojego listu na Stronie Rodziny Skolimowskich i Michałowskich.
(...).
(...) Teraz spróbuję odpowiedzieć na pytania zadane przez Pana w
poprzednim liście.
Udało mi się ustalić, że Bogdan Wierzchowski pracował w Mińsku Mazowieckim
jako meliorant powiatowy i zmarł na raka wątroby w 1987 r. w Warszawie.
Jego brat Tadeusz (ur.1936 r.) zmarł w 1993 r.
Synowie Bogdana, Piotr i Paweł (ur.1965 r.) mieszkają w
Warszawie. Paweł jest jubilerem, ma syna Stanisława (ur.1992 r.). Piotr
skończył studia prawnicze, pracuje jako sędzia w Sądzie Gospodarczym, ma 3
córki.
Podam także kilka ogólnych informacji dotyczących
rodziny Ostojskich. Najstarsza z sióstr Skolimowskich, Kazimiera wyszła za
mąż za Antoniego Ostojskiego i miała z nim troje dzieci: Tadeusza (ur.1914
r.), Zofię (ur.1915 r.) i Janinę (ur.1923 r.). Tadeusz Ostojski ożenił się
z Marią Ponikowską i miał 2 córki: Ewę (ur.1947 r.) i Hannę (ur.1950 r.).
Zmarł w Gdańsku.
Zofia wyszła za mąż za Mariana Kłosińskiego. Ich syn Tadeusz (ur.1938 r.)
zginął w wypadku samochodowym, a córka Maria(ur.1942 r.) jest lekarzem i
mieszka w Siedlcach.
Janina Ostojska wyszła za mąż za Leona Mazura. Ich córka Wiesława (ur.
1955 r.) jest stomatologiem. (...)
(14 X 2007 r.)
Dowiedziałam się również, że Antoni Ostojski zmarł na raka wątroby na
początku 1941r. (miał wówczas 65 lat).
Wyjatek z listu od Marty Ojdana
z dnia 14.10.2007 r.
(...)
Mieczysław Skolimowski, czwarty syn Józefa i
Salomei Skolimowskich urodził się 19 grudnia 1903 r. w Siedlcach. Po
ukończeniu szkoły średniej wyjechał do Warszawy, gdzie mieszkał przy ul.
Świętokrzyskiej 28. Studiował rybołówstwo na SGGW i pracował jako
urzędnik w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1937 lub 1938 roku
Mieczysław wygrał na loterii sporą, jak na owe czasy sumę pieniędzy –
200 tys. zł. Częścią wygranej podzielił się z rodzeństwem, kupił również
harfę swojej narzeczonej Antei von Weck, która była Niemką żydowskiego
pochodzenia.
Po
wybuchu II wojny światowej zaciągnął się do wojska, gdzie służył w 22
pułku piechoty w stopniu podporucznika. We wrześniu 1939 r., podobnie
jak 200 tys. polskich żołnierzy dostał się do niewoli radzieckiej i
został osadzony w obozie w Kozielsku. W kwietniu 1940 r. został
rozstrzelany przez NKWD w Katyniu. Jego symboliczny grób znajduje się na
cmentarzu w Siedlcach.